ข้อจำกัดภาษา

อย่างที่เคยกล่าวไว้ในบทความก่อนๆ ถึงกระบวนการสรางตัวตน ที่เราทุกคนทำอยู่ ทุกคนที่เราพบเจอรู้ว่าเราคือ นักจักรยาน ไปที่ไหนเค้าก็รู้ว่า ไอ่นี่ขี่จักรยาน หรือบางทีอาจถึงขั้น เเค่เห็นว่าคนที่ใส่ชุดเเบบนี้ต้องเป็นนักจักรยานเเน่ๆ เอ๊ะ มันรู้ได้ไงหว่า เราก้ไม่ได้ไปบอกว่า "ข้าคือนักจักรยายซักหน่อย" ทำไม ทำไม ทำไม ?????

เเล้วที่พูดมามันเกี่ยวกับความเฮงซวยหรือข้อจำกัดของภาษายังไง ไม่รู้เหมือนกันนะ เเต่กำลังพยายามอธิบาย โดยให้สอดคล้องกับเรื่องจักรยานให้ได้ การที่โลกเราพัฒนาองค์ความรู้จาก 0 จนถึงทุกวันนี้ได้ ได้เพียงมนุษย์ เพราะว่ามนุษย์มีภาษา ซึ่งนั่นดูเป็นสิ่งที่ดี เเต่มันจะดีเฉพาะสิ่งที่เป็นรูปธรรมเท่านั้น เเต่ในสิ่งที่เป็นนามธรรมมากๆ ภาษากลับกลายเป็นอุปสรรค์ในการอธิบาย สิ่งนี้เเหละช่วยอธิบายว่า ทำไมคนที่ขี่จักรยานเก่งๆ โปรๆ บางครั้งก็อธิบายการทำท่าๆนึงให้คนอื่นๆไม่เข้าใจซักที ไม่ใช่เพราะโง่ หรือขาดทักษะการสื่อสาร หรืออะไร เเต่ เ พ ร า ะ ว่ า ภ า ษ า ข อ ง เ ร า ทุ ก วั น นี้ ยั ง พั ฒ น า ไ ป ไ ม่ พ อ ที่ จ ะ ร อ ง รั บ ก า ร อ ธิ บ า ย ที่ เ ป็ น น า ม ธ ร ร ม ( ก า ร ขี่ จั ก ร ย า น ต้ อ ง ย อ ม รั บ ว่ า บ า ง ค รั้ ง มั น เ ป็ น ก า ร จั ด ร ะ เ บี ย บ วิ ธี คิ ด กั บ ท่ า ท า ง นั้ น ๆ ไ ม่ ใ ช่ ว่ า เ พี ย ง จั ด ร ะ เ บี ย บ ร่ า ง ก า ย ) ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ มนุษยชาติจึงจะพัฒนากานสื่อสารได้ไกลว่าภาษา คนทำบล๊อกคิดว่า ต้องงใช้จิต ต้องสื่อสารทางอื่นๆ ที่ไม่ใช่ภาษา บางสิ่งที่เป็นสากล จึงจะดี เเบบว่า เพียงมองตาก็รู้ใจ 5555+

ปล. มนุษย์ต่างดาวน่าจะทำได้5555+