เป็นไม่กี่ครั้งในชีวิตของลูกที่จะได้ไปไหนมาไหนกับคนที่เป็นพ่อ เเน่นอนว่าผมนั้นไม่ได้ได้ไปไหนกับพ่อสองคนเเบบนี้นักหรอก เนื่องด้วยทัศนะของการมอง "การท่องเที่ยว" ที่เเตกต่างกัน เเต่ถึงกระนั้นสองเส้นขนานก็โอนเอียงมาตัดกันได้บ้าง โดยมี "จักรยาน เป็นตัวประสานเราสองคนเข้าด้วยกัน"
อ่อลืมไปว่าเข้าพักที่โรงเเรม.......(จำไม่ได้ละ) โรงเเรมราคาไม่เเพง 500 บาทต่อคืน ต่อสองคน เอาจักรยานเข้าห้องได้ ห้องสภาพก็ดีทีเดียวมีแอร์มีน้ำอุ่น มีเคเบิลมีwifiให้ใช้ พร้อมอาหารเช้าในเวลา7:00น.
เป็นที่น่าเสียดายที่เราไม่พบเส้นทางขาไปอย่างที่คิดไว้ เเต่กลับเป็นทางธรรมดาระยะทางประมาณ14กม.นับจากหน้าโรงเรียนเเม่จันวิทยา เเละเมื่อไปถึงวัดก็ไม่เจอพระขี่ม้าอย่างที่ว่า เพราะในเวลา9:30 ที่เราไปถึงนั้น พระท่านยังไม่กลับมาจากภาระกิจ ม้าตัวนึงเเจ้งว่า พระท่านออกไปทางหมู่บ้านชาวเขากว่าจะกลับก็อีกนาน เราก็เลยตัดสินใจไม่รอละ เพราะว่าหิวข้าว จึงเดินทางกลับ
ก่อนกลับได้มีโอกาสเเวะเข้าไปดูเส้นทางตามที่ม้าไม่เเจ้ง พบว่าเป็นทางครอสที่ค่อนข้างโหดเอาเรื่อง เเละดูท่าทางถ้าหลวมตัวเข้าไปคงได้ออกมาค่ำเเน่ จึงตัดสินใจกลับ เเละจะมาพิชิตเส้นทางใหม่
(วัดถ้ำป่าอาชาทอง-ห้วยไคร้) = ไปออกทางที่เเข่งขึ้นดอยตุง
 |
| จักรยานโบราน อายุกว่า10ปี โค๊ะ |
 |
| มีพักๆ มันยิงยาวไปหน่อย |
 |
| ขออภัย งานนี้ยังใส่เสื้อDMมาอยุ่ |
 |
| มาสั่นหัว |
 |
| ท่านเดินมาทักว่า สวัสดีโยม ปัั่นจักรยานเที่ยวหรอ เเล้วก็เดินไป |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น